Gisteren had ik even een down momentje. Ik had mentoruur gehad en je moest opschrijven of je verwachtte dat je ging slagen of niet voor het eindexamen. Toen kwam ik erachter dat ik helemaal niet zo zeker ben dat ik ga slagen en ik kreeg meteen stress. Ik heb moeite met wiskunde B en met engels en ik kan niet voor beide een onvoldoende halen op het examen. Tuurlijk kan je nog herkansen, als het twee vijven zijn, maar liever herkans je natuurlijk niet. En als ik voor 1 ding stress, dan komen er meteen meer stressdingen bij waar ik over na ga denken. Bijvoorbeeld dat ik deze periode een Duits mondeling heb en volgende week heb ik een Nederlands debat waarbij ik moet debatteren in mijn eentje tegen iemand anders voor de klas. Ik vond mondelingen en debatten echt super eng. Presentaties geven lukt tegenwoordig wel, maar vroeger vond ik dat ook doodeng. Tijdens mentoruur begon mijn mentor over dat als je faalangst hebt, dat je dat moet aangeven en dan kan je op school geholpen worden. Diep van binnen weet ik dat ik faalangst heb, maar ik wil er eigenlijk gewoon niet aan toegeven. Dus had ik het er gisteren met mijn moeder over en zij zei dat ik het wel gewoon kon zeggen tegen mijn mentor en haar te vragen wat die hulp precies in houdt wat ze op school doet. Misschien helpt het wel en dat is dan mooi meegenomen, als je met minder stress en zenuwen een toets kan gaan maken. Dus ik denk wel dat ik het ga aangeven en vragen wat die hulp inhoud. Maar ik vind dit heel lastig, omdat ik er eigenlijk niet aan toe wil geven..
Dus gisteren voelde ik mij niet zo happy en ik heb al een paar dagen last van buikpijn en dat komt door stress. Dus daarom probeerde ik mijzelf een beetje op te vrolijken en ging ik allemaal oude foto's kijken. Om sommige foto's moest ik zo hard lachen. Dus ik werd al een stuk vrolijker en ik kon lekker gaan slapen :)
Hier zijn nog wat foto's die ik gisteren tegenkwam:
Dit was een keer op school tijdens ckv. Dit zijn mijn broertje en ik met onze lieve
Geen idee wat ik aan het doen was.. haha bolle hoofdjes
Links zie je mij hoe ik vroeger een kat beetpakte.. Arme kat!
Rechts ben ik aan het snowboarden voor het eerst in de sneeuw. Ik sta echt als een plank en dat hoort niet.
Liefs Renske
Geen opmerkingen:
Een reactie posten